In
het voorjaar werd aangekondigd dat we met Valori zouden gaan verhuizen.
De locatie was toen nog niet bekend. In de zomer werd de knoop
doorgehakt, het CourtYard Building in Utrecht gaat onze nieuwe
thuisbasis worden. En toen werd alles in werking gezet om voor 1 oktober
te verhuizen. Dat is geen gemakkelijke klus met zoveel collega’s en nog
veel meer materialen.
Even wennen aan het idee
Verschillende collega’s hadden de nieuwe locatie al bezocht toen het
plan gepresenteerd werd. Onze nieuwe vestiging krijgt een totaal nieuwe
indeling en inrichting. Voor iedereen is het wennen dat er geen vaste werkplekken
meer zijn behalve dan voor de financiële administratie. De één is
sceptisch en de ander enthousiast. Hoe zit het met parkeren? Kunnen alle
spullen wel mee? Zijn er genoeg spreekruimtes? Ik merk dat een
verandering mijn collega’s onrustig maakt. Persoonlijk voel ik dat niet
zo en zie ik straks wel weer hoe we het vorm gaan geven. Het zal wennen
zijn maar dat gaat vast sneller dan we denken.
Verloting onder medewerkers
De verhuisdatum naderde en het werd steeds onrustiger op kantoor. Er werden stickers geplakt op al het meubilair. Op mijn bureau kwam een rode, op mijn ladekastje een groene. Iedereen wilde graag weten waar de stickers voor dienden. Er was een mooi initiatief bedacht. Een aantal meubels gingen mee en de zaken die niet meegingen, zouden worden verloot aan de collega’s. Goed idee, vond ik. Toen de lijst met artikelen werd rondgestuurd, heb ik me ook ingeschreven. De dag van de verloting kwam en ik was de gelukkige winnaar van de industriële discolampen. Daar ga ik de basisschool van mijn kinderen blij mee maken. Daags voor de verhuisdatum kwamen er steeds meer collega’s hun spullen ophalen. Uiteraard bleef er ook nog genoeg over dat de container in ging.
Opruimen en weggooien
En toen kwam het moment dat ik moest gaan inpakken en vooral
opruimen. Je neemt natuurlijk het liefst zo min mogelijk mee en zeker
geen zaken die je niet meer nodig hebt. Nu ben ik niet erg gehecht aan
mijn spullen en ruim ik graag op, maar toch viel het vies tegen toen ik
echt aan de slag ging. Ik was even vergeten dat ik nog ongeveer 300
dossiers in de kast had liggen. Nu we alle contactgegevens digitaal
bewaren, heb ik daar niet meer naar gekeken. Dus toen ik die kast twee
weken voor de geplande verhuizing opentrok, schrok ik toch wel een
beetje. Ik wilde niet gelijk alles rigoureus in de vernietiger gooien.
Dus heb ik de oud-kandidaten doorgenomen en gecontroleerd of ik hen als connectie op LinkedIn heb. Ik ben de komende weken nog wel even zoet met het versturen van verzoeken.
Nostalgie en weemoed
Waar je bij zo’n verhuizing niet aan ontkomt is nostalgie en weemoed.
Daar loop je tegenaan als je opruimt. Je komt altijd foto’s, projecten,
klantdossiers, uitwerkingen van beurzen en acties tegen die je weer
even terug laten gaan naar die tijd. In tien jaar is er een heleboel
gebeurd, hebben we veel gedaan en zijn er collega’s
gekomen en weer gegaan. We hebben vette jaren gekend maar ook zeker
magere, tijdens de crisis bijvoorbeeld. Gelukkig ligt die tijd nu achter
ons en kijken we weer vooruit.
Een nieuwe start
De laatste dag in het oude kantoor breekt aan. Het voelt een beetje
gek en verdrietig om de deur definitief achter mij dicht te trekken. Ik
weet dat mijn collega’s met mij mee gaan en dat Valori gewoon Valori
blijft. Niet het gebouw of de locatie bepaalt of je het naar je zin hebt
bij je werkgever. Het helpt natuurlijk wel als dat goed geregeld is en
de uitstraling van je kantoor geeft een bepaalde indruk, maar
uiteindelijk draait het om het werk dat je doet en met wie je dat doet.
In mijn volgende blog deel ik mijn eerste ervaringen in het nieuwe
kantoor. Ben je nieuwsgierig naar het reilen en zeilen binnen een
software testbedrijf en wil je ons nieuwe kantoor met eigen ogen komen
bekijken?