In mijn vorige blogs over coaching, heb ik de context met betrekking tot coaching geschetst, soorten coaching genoemd en aangegeven wat ik op dit moment zie gebeuren bij het vakgericht coachen in software testen.
Zelf ervaar ik de positieve effecten van het hebben van een coach op
het werk en gun ik iedereen een coach. Maar wil iedereen dat wel?
Mijn stelling:
“Iedereen aan de coach, daar wordt het software testen beter van en elke software tester gelukkiger door. ”
Ik zal je in dit blog vertellen hoe ik erover denk en ik ben ook erg benieuwd wat jij van deze stelling vindt!
Veranderende rol van de software tester
Een testprofessional vertelde mij onlangs dat hij merkt dat de rol
van testers steeds meer vraagt om meer adviserende en coachende
vaardigheden. Dat komt door ontwikkelingen op allerlei vlakken. Denk aan
de mogelijkheden om je te ontwikkelen richting de techniek achter testen of juist het gebruik en beheer van software, of beide. Denk aan zelfsturende teams waarbij er meer gevraagd wordt van de teamleden op het gebied van communicatie,
verantwoordelijkheid nemen en vrijheid om zaken naar inzicht met elkaar
in te vullen. Dan lijkt het mij mooi om zelf te leren en te ervaren hoe
het is om te coachen, maar zeker ook hoe het is om gecoacht te worden.
Persoonlijke ontwikkeling
Van mijn collega’s die de opleiding
werkgerelateerd coachen bij Valori hebben gevolgd, hoor ik gelijke
verhalen. Zij zien deze ontwikkelingen ook terug op de werkvloer en dat
beperkt zich niet tot het testvak. Ook persoonlijke ontwikkeling
staat steeds vaker centraal, je groei als mens. Ik ben er daarom erg
blij mee dat er binnen Valori zowel aandacht is voor coaching in de vorm
van inhoudelijke en technische training
voor software testers, maar ook op het gebied van persoonlijke
ontwikkeling als professional. Daar word je als software tester – en in
ieder ander vakgebied – volgens mij een blijer en completer mens door.
Coaching tot jouw persoonlijke grens
Wat mij betreft iedereen die daar behoefte aan heeft een coach. Wat
voor soort coach dat moet zijn, dat is heel persoonlijk. Wat bij jouw
collega past, past weer niet bij jou en andersom. Ook is het belangrijk
om te kijken waar je aan wilt werken voordat je een coach kiest. Zo is
werkgerelateerd coachen iets heel anders dan coaching op persoonlijk
vlak. Je raakt in het tweede geval iemands kern en dan komt er vaak een
diep-psychologisch aspect om de hoek kijken.
Wat ik leerde in mijn training is dat je niet verder kunt coachen dan
je eigen plafond. Wat daarmee wordt bedoeld, is dat je niet verder kunt
en hoeft dan je eigen grens en dat je er niet bang voor hoeft te zijn
die over te gaan, want die voel je vanzelf. Dat was voor mij en mijn
trainingspartners een hele geruststelling. We waren bang iets bij de
ander “stuk” te maken. Vrij kunnen oefenen terwijl je weet dat je jouw
grens ervaart als die is bereikt, is een prettige gedachte. En ik moet
bekennen, het werkt echt zo. Je voelt het en je handelt ernaar.
Ik ben gegroeid
Mij heeft het veel gebracht om een coach te hebben, ik heb er zelfs
meerdere en allemaal helpen ze me om richting te vinden. Ik vind
hierdoor rust, creëer balans, leer, groei en waardeer. Niet alleen als
professional maar juist ook als mens. Zoals ik al eerder aangaf dat gun
ik iedereen en daarom mijn stelling: iedereen een coach!
Zie jij het zitten?
Denk je na het lezen van mijn blogserie over coaching, ja dat wil ik
ook wel! Of zie je het helemaal niet zitten om een coach op je werk te
hebben? Ik ben benieuwd naar je mening en of je het eens bent met mijn
stelling.
